Nihat Abi ikinci kez ağlattı beni… Datça’da Zaman adlı kitabında, okumak için Antalya’ya giden gençlerin yol serüvenlerini okurken ve de dün.
Yeni yılını kutlamak için yazdığım yorumda, yaza Datça’ya gelme planım olduğunu söylediğimde çok güzel bir haber diye cevap vermişti.
Hasta olduğunu bilmiyordum. 19 Ocaktan beri yazmaması endişelendirmişti beni. 10 Şubat tarihli postta okuduğum hastalık haberine rağmen, yine de en kısa zamanda toparlanır ve yazar diye beklerken dün acı haberini öğrendim.
Datça’da Zaman adlı kitabından öğrendiğim yaşam hikayesi, yazılarındaki nüktedanlık, yaşama sevinci ve öğrenme isteği ile hepimize örnek olan bir insandı kendisi.

Hiç tanışmamış olmamıza rağmen onu çok özleyeceğim.
Eşi Emel Hanım’a, kızlarına ve tüm sevenlerine başsağlığı diliyorum.